Clean Architecture to koncepcja architektury oprogramowania zaproponowana przez Roberta C. Martina, znanego również jako “Uncle Bob”. Jest to podejście do tworzenia skalowalnych, modułowych i łatwo testowalnych systemów, które są odporne na zmiany i zależności.
Wzorzec strategii (Strategy pattern) jest wzorcem projektowym zastosowanym w programowaniu obiektowym, który umożliwia zamianę zachowania obiektu w czasie działania programu. Jest to przykład wzorca projektowego opartego na zasadzie “kompozycji zamiast dziedziczenia”.
Adaptera konwertuje interfejs klasy na inny interfejs, którego oczekują klienci, pozwala klasom współpracować ze sobą, co nie byłoby możliwe z powodu niezgodnych interfejsów
Ten wzorzec ma na celu oddzielenie abstrakcji klasy od implementacji. W rezultacie zapewnia to możliwość zastąpienia implementacji inną implementacją bez modyfikowania abstrakcji.
Fasada zapewnia ujednolicony interfejs do zestawu interfejsów w podsystemie. Ten wzorzec definiuje interfejs wyższego poziomu, który ułatwia korzystanie z podsystemu.
Singleton jest kreacyjnym wzorcem projektowym, który zapewnia, że klasa ma tylko jedną instancję i zapewnia globalny punkt dostępu do tej instancji.
Prototyp jest kreacyjnym wzorcem projektowym, który umożliwia kopiowanie już istniejących obiektów. To dość prosty wzorzec.
Budowniczy jest kreacyjnym wzorcem projektowym, który daje możliwość tworzenia złożonych obiektów etapami, krok po kroku. Wzorzec ten pozwala produkować różne typy oraz reprezentacje obiektu używając tego samego kodu konstrukcyjnego.
Intencją wzorca fabryki abstrakcyjnej jest zapewnienie interfejsu do tworzenia rodzin powiązanych lub zależnych obiektów bez określania ich konkretnych klas.
Fabryka abstrakcyjna jest kreacyjnym wzorcem projektowym, który udostępnia interfejs do tworzenia rodzin powiązanych lub zależnych obiektów bez określania ich konkretnych klas. Czyli pozwala tworzyć rodziny spokrewnionych ze sobą obiektów bez określania ich konkretnych klas.
Jak już wiemy intencją wzorca jest zdefiniowanie interfejsu do tworzenia obiektów, ale to podklasy decydują, którą klasę utworzyć. Innymi słowy, metoda fabryczna pozwala klasie odroczyć tworzenie instancji do podklas.
Metoda wytwórcza to wzorzec projektowy, którego celem jest dostarczenie interfejsu dla klas odpowiedzialnych za tworzenie konkretnego typu obiektów. Metoda wytwórcza definiuje standardowy sposób tworzenia obiektów w sposób niezależny od ich rodzaju. Rozwiązuje problem tworzenia obiektów bez określania ich konkretnych klas.